تأثیر گردش شغلی بر عملکرد پرستاران در بیمارستان های تأمین اجتماعی تهران

مقدمه: یکی از رو شهای توسعه منابع انسانی، گردش شغلی م یباشد که درسازما نهای بهداشتی و درمانی ایران کمتر پژوهش شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر گردش شغلی بر عملکرد پرستاران در بیمارستا نهای تأمین اجتماعی تهران بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع علی و گذشته نگر، به صورت شاهد - موردی در 9 بیمارستان تأمین اجتماعی تهران انجام و پرستارانی که دا رای (n1 = گردید. جامع هی پژوهش پرستاران بیمارستا نهای مورد مطالعه که دارای گردش شغلی نبوده ( 48 است. اززیر جامع هی اول 45 نفر در پ ژوهش شرکت نمودند و به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. از (n2 = گردش شغلی بوده ( 502 زیرجامع هی دوم 45 نفر به شیوه همسا نسازی به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. ابزار گردآوری داد هها پرسشنامه بود و جهت ارزشیابی عملکرد سالیانه پرستاران از امتیاز ارزشیابی سالیانه موجود در سازمان استفاده شد. با استفاده از آزمون آنالیز .(pvalue =0/ 28 م یباشد ( 796 / 28 و 41 / یافته ها: میانگین امتیاز عملکرد گروه مورد و شاهد به ترتیب 42 واریانس، بین گردش شغلی و عملکرد پرستاران ارتباط معن یداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: عملکرد پرستاران در بیمارستا نهای مورد مطالعه مستقل از وضعیت گردش شغلی آ نها م یباشد و گر دش شغلی به شیو هی موجود موجب بهبود عملکرد پرستاران نشده است.